Aynı bu balona benzetiyorum şu an hayatımı.. Bir orada bir burada.. Çoğu zaman kendime tekrarlıyorum ''herşey yolunda ve hayat güzel gidiyor'' diye.. Ama yine de içimdeki özlemi dindiremiyorum çoğu zaman.. Evimi özlüyorum.. Şu an kendime ait bir evim var ama ''ev'' diye kastettiğim annem ve babamla yaşadığım yer.. Ev diye kastettiğim Edirne sanırım..
Oradan oraya konup duruyorum.. Bir gün Antalya' da uyanıyorum bir gün Londra' da.. Bu güzel bir şey gibi duruyor.. Lüks otellerde kalıyorum, kendi paramla pek kalamayacağım.. Ama buna hala alışabilmiş değilim.. Özlüyorum.. herşeyin ötesinde çocukluğuma ve beni ben yapan değerlere olan özlem çok büyük..
Bazen kendimi sen beş yıl ailenden ayrı başka bir şehirde okudun diye avutuyorum. Ama olmuyor. O zaman istemediğimde derse girmeyip atlayığ evime gelirdim. Bilirdim benim orda beni bekleyen bir evim var diye.. Şimdi ise benim bir evim var ve ordaki her istediğimde koşamayacağım bir yer... Yatağımın odamın kokusunu özlüyorum çoğu zaman.. Yaşadığım sıkıntıları bile özlüyorum..
Ve bazen lise yıllarında aldığım bir kasetteki şiir geliyor aklıma..
http://www.youtube.com/watch?v=QLT9e8nwdpc
''
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder